Storms I Never See

[เพลง]: คนดีของแผ่นดิน เป้าบุ้นจิ้นนามยั้งยืนยง อยู่ยังศาลไคฟง ความซื่อตรงขึ้นชื่อลือชา จิตใจงาม ดำก็ดำแต่หน้า น่าศรัทธา ในความยุติธรรม วันนี้เปาหน้าดำ ออกไต่ถามมิสเตอร์จิม
 [เปา]: เจ้าคือมิสเตอร์จิมใช่มั้ย
 [เพลิน]: ใช่ครับท่าน
 [เปา]: เจ้าใช่มั้ยที่มีคนเขาอ้างว่าเจ้าปลอมลายเซนต์เพื่อเข้าซ่อง
 [เพลิน]: ไม่จริงครับ
 [เปา]: จะมีอะไรแก้ตัวอีก
 [เพลิน]: ปัดโธ่ หน้าตาอย่างกับผีอดโซ แถมยังโง่อีกตังหาก
 [เปา]: บังอาจ!!!
 [เพลิน]: ผมชื่อจิมครับไม่ได้ชื่อบังอาจ
 [เปา]: บะ ไอ้นี่วอนซะแล้ว เจ้ามีอะไรมาแก้ตัวว่าเจาไม่ใช่มิสเตอร์จิม
 [เพลิน]: โธ่ ท่านเป้าปลิ้น
 [เปา]: เปาบุ้นจิ้น!!!
 [เพลิน]: เออ บุ้นจิ้น คิดดูสิครับ คนชื่อจิมมีตั้งมากมาย
 [เปา]: มีจิมไหนบ้าง
 [เพลิน]: เอ้า ก็มีเช่นจิมมี่ คารูเทอร์ไง
 [เปา]: จิมมี่ คารูเทอร์นี่มันใครกัน
 [เพลิน]: เห็นมั้ยล่ะ มันแต่นั่งศาลตัดสินจนเบลอเหมือนสัปเหร่อเฝ้าเมน เลยไม่รู้ว่าใครเป็นใครแม้แต่จิมมี่ คารูเทอร์
 [เปา]: แล้วมันใครกันล่ะ
 [เพลิน]: มันก็เป็นนักมวยแชมป์โลกจากแดนจิงโจ้รุ่นเวนตั้มเวท ที่มาต่อยป้องกันแชมป์กับจำเริญ ทรงกิตติรัตน์ ฉายาจิ้งเหลนไฟ สมัยเมื่อปี 2497 ไงครับ
 [เปา]: แล้วยังมีจิมไหนอีก
 [เพลิน]: ก็มีจิมมี่ คาที่ จิ่มมี่ ไวท์ จิมมี่ เดมั่ว จิมมี่ ไฝยาว จิมมี่ ไข่ขาว จิมมี่ ไข่ลูกเขย
 [เปา]: เอา พอ พอ พอ แล้วเจ้าอยู่ในตระกูลจิมไหน
 [เพลิน]: ข้าคือ จิมชอบจั่ว ฉายาจิมชอบจูกจันทร์
 [เปา]: แล้วชอบจูกจันทร์ไหนอ่ะ
 [เพลิน]: นี่ท่านซาลาเปา จันทร์มีตั้งหลายจันทร์ ข้าจะจูกจันทร์ไหนมันเรื่องของข้า
 [เปา]: เออ เจ้านี่มีเหตุผลน่าเชื่อถือ นี่หวังเหวิดกับหมามุ่ย
 [หมาหั่น]: หวังเฉาหมาหั่นครับ
 [เปา]: นั่นแหละ เอาตัวมิสเตอร์จิมกลับไป เลิกศาล!!!
 [ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...
 [ชาย 1]: เอ้ะ มีอึ่งอ่างมาด้วยเรอะ
 [เพลง]: เปาไม่นิ่งดูดาย คอยใส่ใจรวมพรรครวมทีม ไปเอามิสเตอร์จิมมาเร็วทันยังศาลไคฟง นั่งสอบสวน ทำด้วยความซื่อตรง ตั้งดำรง คงไว้ซึ่งความจริง มีพยานอ้างอิง ได้ความจริงแล้วจึงสั่งการ
 [เพลิน]: นี่ท่านเปา ท่านให้นายจั่นดักงูแมวเซา
 [เปา]: จั่นเจา!!!
 [เพลิน]: เออ จั่นเจาไปเอาตัวข้ามาศาลไคฟงทำไมกัน
 [เปา]: ข้าอยากจะถามเจ้าหน่อยต่อจากเมื่อวานนี้
 [เพลิน]: อยากรู้อะไรอีก
 [เปา]: บ้านเดิมเจ้าอยู่ที่ไหน
 [เพลิน]: ข้านายจิม บ้านเดิมอยู่หนองจิ้งจกใกล้หนองตะครกตะวันตกหนองหอย ไปอีกหน่อยก็หนองตากแดดกระจุกจังหวัดเทกระจาด
 [เปา]: แล้วเหตุใดเจ้ามาอยู่แถวนี้
 [เพลิน]: เหตุที่ข้ามาอยู่แถวนี้เพราะอยู่มาวันหนึ่ง เกิดบ้านแตกสะแหรกขาดเสื้อสาดซีดมีดยิดแผ่นดินไหวไหทะลุครุทะลายคันไทหักจวักงอหม้อตกครกดินหินว่อนกระชอนร่วงรวงพังหน้าต่างหลุดตอหม้อทรุดตระกุดหาย
 [เปา]: พอ พอ พอ พอ เจ้านี่ช่างเจรจาเหลือเกินนะ
 [เพลิน]: ครับท่าน บางวันนี่พูด พูด พูด ถึงขนาดลิงยังยื่นกล้วยให้น่ะครับ
 [เปา]: ขนาดนั้นเชียวเรอะ ขอถามอีกนิดในชีวิตเจ้าอยากเป็นอะไร
 [เพลิน]: อยากเป็นนายกครับ
 [เปา]: จะบ้าเรอะ!!
 [เพลิน]: ท่านเปา คนจะเป็นนายกต้องบ้าด้วยเรอะ
 [เปา]: แนะ ไอนี่ เจ้าอยากเป็นนายกแล้วเจ้าทำอะไรเป็นบ้าง
 [เพลิน]: ทำได้สารพัดอย่างแหละ
 [เปา]: เช่นอะไรบ้าง
 [เพลิน]: ก็เล่นการพนันขยันกินเหล้าเคล้าผู้หญิงปิ๊งกัญชาบ้าอีตัวมั่วน้ำมันเถื่อนกลบเกลื่อนความผิดทุจริตฉ้อฉลหลอกคนให้หลงเชื่อเบื่อรับผิดชอบตีกอล์ฟอ๊อฟเอ๊าะๆ ถนัดเจาะไข่ขาวเขย่าไข่แดงแทงไขดันฟันสาวเสิร์ฟไม่สนใครจะสอนสั่งความดันทุรังสูงไม่มุ่งแก้ปัญหาไปไหนไปปากเปล่าส่วนเท้าไปหาเอาข้างหน้า
 [เปา]: บ๊ะ เข้าท่า เดี๋ยวๆๆๆ ออกตีกอล์ฟอ๊อฟเอ๊าะๆ น่ะมันอะไร ข้าไม่เข้าใจ
 [เพลิน]: ก็บอกแล้ว มัวแต่นั่งโด่อยู่แต่ในศาลไม่รู้ว่านอกจักรวาลเขามีอะไรอยากรู้ก็ออกไปหาประสบการณ์เอาเองบ้างซี่
 [เปา]: อืม ฟังแต่เจ้าบรรยายน่ะ ข้าก็หน้ามืดแล้ว
 [เพลิน]: ไม่เห็นแปลกอะไร ปกติหน้าท่านก็ดำมืดอยู่แล้ว
 [เปา]: หุบปาก!!! ปิดศาล!!!
 [ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...
 [ชาย 1]: เอ๊ะ อีกตัวนึงแล้วเรอะ
 [เพลง]: ฟังคำมิสเตอร์จิม แล้วท่านเปาอมยิ้มอยู่นาน อยู่ในศาลดักดานนานแสนนานจึงได้ตัดใจ สั่งจั่นเจาเผาศาลโดยเร็วไว้ ให้บรรลัยไฟไหม้ศาลทันตา เปาบุ้นจิ้นสั่งลา ไม่ขอมาอีกแล้วไคฟง
 [กงซุน]: นี่ มิสเตอร์จิม
 [เพลิน]: ว่ายังไงล่ะท่านกองฟอร์น
 [กงซุน]: กงซุน
 [เพลิน]: เออ กงซุน
 [กงซุน]: ท่านเปาเกิดชอบนิสัยใจขอของเจ้า อยากจะให้เจ้ามาช่วยงานที่ศาลไคฟงเจ้าจะมามั้ย
 [เพลิน]: ไม่หรอกครับ
 [กงซุน]: เพราะอะไร
 [เพลิน]: เพราะคนในศาลไคฟงเป็นแสน
 [กงซุน]: เราอยู่กันไม่กี่คนเจ้าจะว่าอยู่เป็นแสนได้ยังไง
 [เพลิน]: ก็แสนสกปรกแสนโสโครก
 [เปา]: บังอาจ!!! เราซื่อตรง สะอาด บริสุทธิ์ ยุติธรรมที่สุด เจ้ากลับว่าเราสกปรกได้อีกยังงั้นเรอะ หวังเฉาหมาหั่นเตรียมเครื่องประหารหัวจิ้งเหลน
 [เพลิน]: เดี๋ยวก่อนท่านเปา ก็ข้าดูพวกท่านมาแรมปี ดูกี่ตอนกี่ที ก็เห็นท่านมีแต่ใส่เสื้อผ้าอยู่ชุดเดียว ไม่เคยเปลี่ยนเคยซักข้ากลัวติดเชื้อ แล้วอีกอย่างที่สำคัญก็คือ
 [เปา]: คือออะไร
 [เพลิน]: ข้าท่องไปในแดนของข้าดีกว่าเอาเวลามาอยู่แต่ในศาลไคฟง สนุกสุขสบายซู่ซ่าสยิวกายสราญสเริญบันเทิงสถานสำราญราษฏ์กว่ากันเยอะ มีทั้งบาร์ทั้งผับไนท์คลับอาบอบนวดสารพัดรูดบัตรสลีป
 [เปา]: เจ้านี่ช่างเจรจาแท้ๆ
 [เพลิน]: ครับ
 [เปา]: นี่เจ้าจิม ไอ้บัตรสลีปนี่มันคืออะไร และแปลว่ายังไง
 [เพลิน]: อ่าว สลีปก็แปบว่านอน บัตรก็เอาไว้รูด สลีปบัตรก็คือรูดแล้วเข้าไปนอน ติดใจจากวันก่อนวันนี้จึงย้อนกลับมารูดใหม่ เห็นมั้ย มัวแต่นั่งอยู่แต่ในศาลดักดานจนก้นด้านเหมือนตัวดักแด้โลกเค้าไปจนไกลโด่งเกือบถึงดาวอังคาร น่าสงสารนะท่านเปา ต้องนั่งจับเจ่าเฝ้าศาลทุกค่ำเช้าเหมือนเต่าอยู่ในรูแย้
 [เปา]: หุบปาก!!!
 [เพลิน]: ไม่ต้องตวาดข้าหรอก ก็มันเรื่องจริง
 [เปา]: แล้วเจ้าจะให้ข้าทำยังไง
 [เพลิน]: อ่าว ก็ออกไปท่องยุโรปอเมริการ่อนไปแคนดาราบไปนิวซีแลนด์แอนด์ไปยูโกโผล่ไปพัฒน์พงษ์กับเขามั่งซี่ ชีวิตมันจะได้สดชื่นเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง ไม่ต้องมานั่งเกร็งตักหนักไข่ไหล่ตึงตาทะหลนโยนติ้วหน้านิ่วคิ้วขมวดปวดไข่ดันเหมือนอยู่แต่ในศาลไคฟง
 [เปา]: เออ ข้าชักเห็นด้วย อยู่แต่ในศาลปวดกระบานเหลือทน ท่านกงซุน จันเจา หวังเฉา หมาหั่น ไปเอาไฟมา
 [หมาหั่น]: เอามาทำไมครับท่าน
 [เปา]: เอามาเผาศาล
 [กงซุน]: ข้าแต่ศาลไคฟง
 [เปา]: ไม่มีศาลไคฟงอีกแล้ว ข้าตัดสินใจเผามันทิ้งแล้ว เอ้า จุดไฟเผาศาล ข้าจะไปท่องจักวาลกับมิสเตอร์จิม!!!
 [ทหาร]: อึ่ง... อ่าง...!!!!
 [ชาย 1]: อ่า ที่นี้ล่ะได้กินอึ่งเผาหลายตัวเชียว