Lolo Jose

Noong panahong siya ay hari
 Masigla ang kanyang pagbati
 Mahigpit ang hawak ng mga daliri
 At ang lakad nama'y matuwid
 Mahusay ang kanyang talumpati
 Makisig kung siya ay magdamit
 Malalim ang kanyang pag-iisip
 At lahat ay sa kanya nakatitig
 Ngunit ngayong siya'y pagod na
 Mahina na rin ang katawan
 Pinagmamasdan na lamang sa bintana
 Ang unti-unting pagdaloy ng ulan
 At ang unang tanong sa umaga
 Kung ano ang kanyang nagawa
 Sa paglipas ng siyamnapung taon
 Nang siya'y malakas at bata pa
 Si Lolo Jose, si Lolo Jose
 Si Lolo Jose ay matanda na
 Ngunit mahal ko pa si Lolo Jose
 Kahit siya ngayon ay laos na
 Sa piling ng mga alaala
 Lagi na lamang nag-iisa
 Kahit sulyap, walang maaasahan
 Sa anak na 'di man siya mapagbigyan
 At ang unang tanong sa umaga
 Kung mayro'n pa siyang magigisnan
 Na liwanag sa nalalabing buhay
 Ngayon siya'y matanda at laos na
 Si Lolo Jose, si Lolo Jose
 Si Lolo Jose ay matanda na
 Ngunit mahal ko pa si Lolo Jose
 Kahit siya ngayon ay laos na
 Sa dilim ng kanyang pag-aasam
 Maghapon na lang nakabantay
 Kung kanyang matatanaw pa ang hiwaga
 Nang hindi malimot niyang nakaraan
 At ang diwa ng kahapon
 'Di na matagpuan
 At ang sinag ng umaga
 Dinaanan ng ulan
 At ang hirap ng nasa puso
 'Di na mapapantayan
 Kung maari lang, maari lang
 Pawiin ang dusa
 Si Lolo Jose, si Lolo Jose
 Si Lolo Jose ay matanda na
 Ngunit mahal ko pa si Lolo Jose
 Kahit siya ngayon ay laos na