İstasyon İnsanları

Ruhidir benim adim hiç çıkamam evimden
 Dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden
 Bir çiçek dürbününden insanlara bakarken
 Bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken
 Yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet
 Henüz bilmeselerde hayat bundan ibaret
 Istasyon insanları burdalar tesadüfen
 Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
 Eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken
 Henüz cennet plajı otopark olmamışken
 Mercanların arasında küçük balıklar vardı
 En güzelleri el boyunda kavuniçi olanlardı
 Bir gün bir rüya gördüm o kavuniçi balık benmişim
 Büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim
 Istasyon insanları burdalar tesadüfen
 Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
 ♪
 Ruhidir benim adım bir sırrım var saklarım
 Ama görünce anlarsınız
 Yalniz dikkat acımayın
 Acınmak canımı en çok acıtandır!